Great Barrier Reef, Daintree en een trein

Hallo lieve mensen,

De laatste blog was echt al een hele tijd geleden. In de laatste blog vertelde ik over mijn 4 deadlines. Nou ze zijn ingeleverd hoor. En dat heb ik gevierd door naar Cairns te vliegen. 

De reis begon met 2,5 uur vertraging omdat de wind te sterk was. Er was maar één runway beschikbaar waar alle vliegtuigen moesten opstijgen en landen. Zoals de piloot uitlegde duurt het ongeveer 2,5 minuut per vliegtuig... reken zelf maar uit hoeveel vliegtuigen er dan voor ons waren ;)

Maar het wachten was het dik waard! Eenmaal in Cairns aangekomen was het 30 graden met een lekker zonnetje. Blijkbaar had ik veel geluk, want de week ervoor had het hele dagen geregend. 
Na alle spullen op mijn kamer te hebben gedumpt ben ik even naar de stad gegaan. Dit viel best tegen, het was klein en er was niet zo veel te doen. Bovendien had ik verwacht dat Cairns, stad van de Great Barrier Reef, een prachtig strand zou hebben. Helaas had ik dat mis. Er was geen strand, of nou ja, niets wat ervoor door kon gaan. Gelukkig had de stad dit opgelost door een open lucht zwembad te installeren. Compleet met zand zodat het toch een beetje voelt als strand. 

De volgende dag ging ik snorkelen op The Great Barrier Reef. Ik moest de suttle naar de haven om 7 uur hebben, dus de avond daarvoor besloot ik vroeg te slapen. Bovendien wou ik natuurlijk foto's maken, dus besloot ik energie te besparen en mijn mobiel s'nachts uit te zetten (onze kamer had 2 stopcontacten voor de 6 personen, dus s'nachts opladen was geen optie). 

Toen ik opstond en mijn mobiel weer aanzette schrok ik een beetje. Ik had super veel gemiste appjes van mijn ouders en vriend. Net toen ik wilde reageren kwam er iemand van de receptie naar mij toe met een telefoon in zijn hand. Hij vroeg of ik Yvonne was en gaf mij de telefoon. Vervolgens sprak ik met geschrokken en opgeluchte ouders. Wat bleek? Er was wat miscommunicatie en zij dachten dat we die avond ervoor een skype afspraak hadden. Ik wist van niets en reageerde dus niet op skype. Vervolgens kwamen alle appjes die ze stuurden niet aan (want mijn mobiel stond uit omdat ik sliep). 
Ik was me van geen kwaad bewust, ik had immers wel geapt dat ik veilig was geland en in het hostel was. Dus ik ging ervan uit dat ze wisten dat alles goed was. Misschien is het goed om hierbij te vertellen dat ik alleen naar Cairns was gegaan, dus dat mijn ouders ook niet iemand anders konden bellen.
Al met al is het goed gekomen en heb ik de volgende dagen altijd geapt dat ik mijn mobiel uit ging doen voordat ik hem ook daadwerkelijk uit zette. les geleerd. 

Na deze heftige ochtend had ik een tour naar the Great Barrier Reef. Onder het varen naar onze eerste stop kregen we het goede snorkel materiaal aangemeten en uitleg over duiken. Er waren was trucjes die je moest kunnen voordat ze je meenamen diep onderwater. Zo is het handig om te weten hoe je water uit je masker krijgt, hoe je je oren moet poppen, en hoe je handelt als er water in je mond komt. (en je dus niet meer kan ademhalen) Best wel essentieel voor overleven onder water. 
Onze eerste stop was Hastings Reef, eerst mocht ik 20 min snorkelen. Het was fantastisch! Zoveel kleuren! en zoveel verschillende soorten vissen! En zoveel verschillende soorten kleuren vissen! Ik herkende wat visjes uit het aquarium van mijn oom en een heleboel vissen uit de film finding Nemo. Voordat ik het wist waren de 20 minuten om en mocht ik gaan duiken. 
Het duiken was nog veel beter! Ademhalen onderwater is een rare sensatie, maar zo ontzettend gaaf. Als je denkt dat snorkelen geweldig is, probeer dan maar eens duiken. Tijdens het duiken vonden we bovendien Nemo (op 12 meter diepte). 
De tweede stop was Breaking Patches. Ook fantastisch! Hier alleen gesnorkeld, gelukkig maar, want we zagen een zeeschildpad, zo'n grote! (en de duikers hebben hem niet gezien hehehe). Aan het begin zwom de schildpad heerlijk aan de oppervlakte, totdat mensen probeerden selfies met hem te nemen en hem aan te raken. Daar hield hij blijkbaar niet van, want hij dook meteen naar de bodem. Arme schildpad, omsingeld door mensen die hem niet met rust wouden laten.

Na deze super gave dag (leuke nieuwe mensen leren kennen, super mooie vissen gezien, ademgehaald op 12 meter diepte, etc.) dacht ik dat het niet beter kon. Little did I know want de volgende dag ging ik naar de Daintree Rainforest. Dit is het oudste regenwoud ter wereld! Er zijn 19 primitieve plantvormen nog over op deze aarde, en 12 daarvan leven in de Daintree Rainforest. Zo is er bijvoorbeeld een boom die 120 miljoen jaar terug gaat: Ribbonwood tree. Mensen dachten dat deze boomsoort uitgestorven was, totdat een boer 6 dode koeien vond. Hij vroeg zich af waarom zijn koeien opeens waren gestorven en kwam erachter dat er wat vruchten van de Ribbonwood tree in het drinkwater van de koeien terecht was gekomen. Zoals jullie waarschijnlijk wel doorhebben zijn deze vruchten dus ontzettend giftig, hierom wordt deze boom ook wel idiot tree genoemd. 
De theorie is dat er vroeger één bepaald soort dinosaurus was die de vruchten kon eten. En als deze dino de vruchten uitpoepte had het 94% kans om een nieuwe boom te worden.Als een vrucht gewoon om de grond valt heeft het nog maar 5% kans om een nieuwe boom te worden. Je kan je voorstellen wat er gebeurde toen de dino's uitstorven, de boom had moeite met overleven. Vandaag de dag is deze boom daarom erg zeldzaam, maar bestaat nog steeds!
Ik kan jullie nog veel meer vertellen over de Daintree, maar dat zal ik jullie besparen. Voor de mensen die geïnteresseerd zijn, ik heb verhalen bij de foto's gezet! Er is zoveel om te zien.
De Daintree grenst bovendien aan de oceaan. Hierdoor komt regenwoud en koraal super dicht bij elkaar. Best wel bijzonder. Na te hebben geluncht op een fantastisch strand gingen we de rivier op om krokodillen te kijken. We hebben 1 grote en 2 baby krokodillen gevonden. Er zijn foto's van, maar ik ben benieuwd of jullie ze kunnen vinden op de foto's. Ze hebben zo'n ongelooflijk goede schudkleur. 

Mijn laatste volle dag in Cairns bestond uit leren over Aboriginals in de rainforrest, met een kabelbaan over het regenwoud heen vliegen en met een trein door het regenwoud terug.
Wat er allemaal precies gebeurd is zal ik jullie besparen sinds deze blog aan de lange kant is en de foto's voor zichzelf spreken. Bovendien heb ik geprobeerd wat informatie bij de foto's te zetten, voor de geïnteresseerde lezer. 

De volgende blog komt waarschijnlijk wat sneller, sinds ik jullie nog moet vertellen over Port Stephens en het een goede manier is om niet te studeren.

groetjes, Yvonne