Lievelingsdag

In mijn vorige verhaal scheef ik dat het eten samen gaat. God straft meteen want dat is sindsdien niet meer voorgekomen. 2 avonden terug zaten we aan losse tafels 1.5 meter uit elkaar. De host nam de bestelling op van de eerste tafel, ging wat mensen inchecken en bracht het voorgerecht naar de 1e tafel. Vervolgens moest hij nog wat doen en ging hij de bestelling van de 2e tafel opnemen. Tegen de tijd dat de 1e tafel het toetje bijna op had waren wij aan de beurt met bestellen. 

Zoals jullie je vast herinneren heb ik vanaf 15.00 al honger dus je kunt je voorstellen hoe frustrerend het was. Voordeel en nadeel was dat je alle opties kon zien voorbijkomen voordat je een keuze hoefde te maken. En dat je extra blij bent als je wat hebt. 

Vanaf santa catalina de somoza hebben we 20 km gelopen naar Foncebadon. Hierbij zijn we 446 meter geklommen en zaten we op 1430 meter hoogte. Een prachtig uitzicht, maar met harde wind ook vrij koud. 

Bij aankomst in ons hostel moesten we €20 per persoon betalen voor een bed. Meestal is het €20 in totaal. Toen we hiervan schrokken legde de gastvrouw uit dat het echt bedden waren in een aparte kamer en dat ze daarom duurder waren. Eenmaal aan het idee gewend leek het ons geen slechte deal. Het zou in iedergeval voor meer nachtrust zorgen. Nadat we alles hadden geïnstalleerd zaten we met de voetjes omhoog buiten uit de wind, in de zon heerlijk te genieten. Tot de gastvrouw eraan kwam en zei dat er een fout was gemaakt. De echte bedden waren al gereserveerd en wij moesten toch in een stapelbed. Het bed houden was echt geen optie, wel kregen we €5 pp terug (wat het nog steeds een prijzig bed maakt). Ook mochten we het echte beddengoed houden want daar hadden we al op gezeten! Normaal krijg je bij een stapelbed namelijk heel dun papieren lakens. Toch een kleine overwinning.  

Dat dit hostel vrij chaotisch was bleek ook uit het feit dat het eten op was. Er kon dus geen pelgrimsmaaltijd worden besteld. De mini supermarkt had opwarmmaaltijden die zelfs Marley (de hond van mijn broer) nog niet zou opeten. Dus gingen we naar de pizzeria. En wat denk je? Een echte Italiaan stond ze te bakken! Die was na zijn pelgrimstocht blijven hangen en had nu een restaurant.  Heel gezellig daar geklest met andere pelgrims. Dus toch een klein beetje samen gegeten. Daar is trouwens ook de beste tiramisu die ik ooit heb gehad. Dikke aanrader. 

In de avond zijn we naar Cruz de Fierro geweest. Dit is een ijzeren kruis op een 5 meter hoge paal. Hier brengen pelgrims een steen naar toe. Soms is dat een steen die men onderweg heeft gevonden, soms is het een steen van huis. De steen bij het kruis brengen heeft voor iedereen een andere betekenis. Voor mij symboliseert de steen een last die ik bij God breng. Daarna ben je niet alleen geestelijk lichter, maar je merkt het ook aan je rugzak. 

Vanochtend zijn we in 2 graden Celsius vertrokken uit foncebadon. Omdat we het gisteren zo koud hadden had ik het volgende aan bij vertrek: een lage sportbroek, een joggingbroek, een T-shirt met lange mouwen,  een sportshirt met korte mouw, een fleecevest en een winddichte jas. Oh en ook nog een sjaal. Na ongeveer 15 min lopen had ik het zo warm dat de joggingbroek en sjaal al uit gingen. 

Het begin van onze etappe was vooral dalen, maar af en toe ook stijgen. Dit had als gevolg dat ik elke berg opnieuw de kans had om de zonsopgang te zien. En tot lichte ergenis van mijn wandelmaatje ook bij elke berg opnieuw foto's wilde maken. Maar echt waar was was het fantastisch! Toen de afdaling echt was begonnen kreeg ik nog een zonsopkomst vanachter de bergen cadeau. In de foto's van deze dag staat dan ook vooral de zon centraal. 

De meeste mensen gaan in de ochtend naar Cruz de Fierro om daar de zonsopkomst te zien. Omdat wij dat al gedaan hadden konden we het grootste gedeelte van de dag lopen zonder ingehaald te worden door andere pelgrims. Genietend van de stilte en de ontwakende natuur 

Het afdalen was wel zwaar. Vooral in het laatste stuk moesten we flink naar beneden op een heel onregelmatig pad. Niet goed voor de knieën. Wel een prachtige omgeving.

Nu ik dit alles zo schrijf denk ik dat dit (ondanks de fysieke uitdaging) tot nu toe dit mijn lievelingsdag was. Hoe vaak krijg je zo vaak een zonsopgang te zien? Ik kijk uit naar morgen.