Road trip!

Dag lieve mensen!

Zoals sommige van jullie misschien wel hebben gezien op facebook ben ik met een mega campervan door Australië gecrost samen met 2 mensen van International House (IH) en 2 mensen die ik niet kende. 'Ben je nou alweer op stap gegaan met mensen die je niet kende?' Jep. Maar deze keer pakte het tenminste goed uit. Je vraagt je misschien af hoe zo'n groep ontstaat. In dit geval wilden Erin (IH) en Jess een road trip naar Brisbane. Jess nodigde Lissette uit, Lisette kende Mizuki (IH) en Mizuki nodigde mij weer uit. Ja ja, connecties zijn belangrijk.

Op vrijdag ochtend ging ik met Erin onze campervan ophalen. Mensenkinderen wat was dat een mega groot ding. Er zat een compleet keukenblok in (met koelkast, gasfornuis en wastafel) en de achterbank kon je veranderen in een driepersoonsbed. Daarbij konden we boven ons 2 planken uittrekken waardoor er opeens nog 2 slaap plaatsten waren (De anatomie van onze campervan staat bij de foto's op deze site ;) ). 

Omdat Jess nog les had tot 7 uur s' avonds konden we pas vertrekken om 7:30 pm. Gelukkig konden 4 van de 5 rijden en konden we onze achterbank veranderen in een bed. Dit betekende dat Jess en Erin vrijdag avond reden tot een uur of 11 terwijl de rest op de achterbank sliep. Of nou ja, een poging deed tot slapen. Je voelt namelijk alle hobbels en gaten in de weg op de achterbank. 
Toch moest ik even zijn weggedommeld want toen ik wakker werd zaten we met onze neus in je bosjes en hoorde ik de mensen voorin zachtjes vloeken. We waren gearriveerd op een camping maar er was geen plek om te staan, dus wilde Erin omdraaien. Ze reed de bosjes in, reed terug, reed weer de bosjes in, kwam nauwelijks achteruit, weer de bosjes in etc. Nu was het gaspedaal heel licht afgesteld waardoor je vooruit schoot als je ook maar heel licht het gas indrukte, met het nodige kabaal. Na 5 keer proberen wisselden we van bestuurder, nog 5 keer heen en weer, en jaaaaa, we waren omgedraaid. Ondertussen hebben we volgens mij de halve camping wakker gemaakt, oeps. 
In Australië mag je kamperen langs de weg of in de parkeerplaats van een supermarkt (volgens het boekje dat we kregen bij de auto). En omdat we voorlopig wel even klaar waren met kleine campings zijn we langs de weg gaan staan in een woonwijk. 

Zaterdag ging om 4:30 uur de wekker en om 5:00 was het mijn beurt om te rijden terwijl de rest sliep op de achterbank. Om 11:00 kwamen we aan op onze eerste bestemming: Byron Bay. Na het halen van voedsel (we hadden toch een koelkast) zijn we naar het strand gegaan en hebben we heerlijk aan het prachtige stand gelegen. Omdat we naar het noorden reden werd het steeds warmer (zuidelijk halfrond enzo), heerlijk. 

Zondag ochtend wouden we de zonsopgang zien bij de vuurtoren. Volgens internet was het een uur lopen naar de vuurtoren, dus wij om 4 uur opstaan. Toen we daar aankwamen bleek dat je echter ook direct naar de vuurtoren kon rijden..... Lang leven bedden in de auto, we konden gewoon nog even slapen toen we daar achterkwamen. 
Helaas was het vrij bewolkt die ochtend, dus heel bijzonder was het niet. Wel hebben we van heel dicht bij een wilde walibie gezien <3. 

Vervolgens zijn we doorgereden naar Surfers Paradise in de Gold Coast. We waren allemaal vrij moe, maar dat was snel over toen we een tour met een speedboot deden. Op deze tour vaarden we rakelings langs zandbanken, boeien, gebruikten we de golven om uit het water te springen, en draaiden we compleet om onze as zodat je kletsnat werd van het opspattende water. Er is gefilmd met een GoPro, maar die filmpjes heb ik helaas nog niet. Ze komen zo snel mogelijk op de site! (kijk ondertussen gerust naar alles wat al wel op de site staat). 
Daarna wilden we graag gaan kajakken en snorkelen, maar het waaide te hard dus alles was dicht. We besloten om naar de stad te gaan waarbij we een uur rond hebben gereden voor een parkeerplek (nadeel van een campervan: je bent te hoog om in parkeergarages te passen waardoor je halverwege moet omkeren en er een file van auto's achter je ontstaat). 
In de stad was niet veel te doen, dus zijn we naar een regenwoud gereden waar we de skywalk hebben gedaan. 30 meter boven de grond lopen tussen de bomen was erg indrukwekkend. Ik hou echt van het regenwoud, wat is dat ontzettend mooie natuur!

Na het regenwoud zijn we doorgereden richting het noorden, en 's avonds kwamen we aan in Brisbane! Erin en Jess kende hier iemand van hun thuis universiteit en we konden onze campervan bij haar parkeren. Het beste was dat zij een douche had die we konden gebruiken! 
De volgende dag kregen we van haar een rondleiding in Bisbane.  Er was een optocht voor ANZAC day (Het Australian and New Zealand Army Corps, veelal afgekort tot ANZAC, is de naam waaronder Australische en Nieuw-Zeelandse troepen gezamenlijk optreden in oorlogstijd). Tijdens deze nationale feestdag is iedereen vrij en worden er optochten georganiseerd voor alle veteranen die hebben gevochten in de oorlog, welke oorlog dan ook. 
Er waren vooral veel veteranen uit de Vietnam oorlog wat mij best wel aan het denken zette. Hoe zou dat zijn voor alle Vietnamesen die in Australië wonen? Stel je voor dat je in Duitsland leeft of werkt en ze houden een optocht om alle Duitse soldaten te eren die in WOII hebben gevochten. Daar zou ik toch gemengde gevoelens bij hebben. Aan de andere kant hebben deze mensen wel hun leven gewaagt voor hun land, en dat verdient respect. 

Voordat we s'avonds weer naar huis reden wouden we boodschappen doen. We vonden eindelijk een parkeergarage die hoog genoeg voor ons was, maar alle winkels waren dicht vanwege ANZAC day. Teleurgesteld gingen we opzoek naar een andere winkel, alleen toen we wegreden hoorden we opeens een hoop kabaal boven ons.... Wat bleek? Er was een buis die lager was dan de rest en we zaten vast. Onmiddellijk kwam er ook een beveiliger uit een hokje om te kijken wat we aan het doen waren. Na het analyseren van de situatie besloten we om voorzichtig achteruit te rijden in de hoop niets te beschadigen. Gelukkig bleek de buis niet van metaal te zijn en redelijk mee te buigen dus konden we zonder schade aan de campervan of de buis wegrijden. Mooi, want daarna zei de beveiliger: 'jullie hebben geluk gehad, anders had ik jullie moeten rapporteren.' pffff wat een opluchting.

Alle winkels waren dicht dus hebben we overleeft op onze restjes (appels met pindakaas. Ooit gehad? Is erg lekker!). Om 9 uur s'avonds reden we weer richting Sydney. De totale tijd om te rijden is ongeveer 10 uur. Met alle stops hebben we er 11,5 uur over gedaan. De overige 3 mensen met een rijbewijs hadden allemaal een toets de volgende dag, en wilden zo vroeg mogelijk rijden. Wat betekende dat ik kon slapen tot 7:00 en het laatste stuk, in de spits, in Sydney, aan de linkerkant van de weg, met de ruitenwissers en knipperlichten omgedraaid, heb gereden. Ik kan je verzekeren dat ik nog nooit zo alert ben geweest tijdens het rijden. Vooral op het moment dat je op een autobaan zit met 7 lanen, auto's aan alle kanten en de mogelijkheid om 5 afslagen te nemen die allemaal min of meer rechtdoor gaan. 

Ik ben blij jullie mede te delen dat we geen enkel ongeluk hebben gehad (wel hebben we vast gezeten in een pakeergarage, tussen een muur en een gastank, onder een buis en in de bosjes). Maar we zijn uiteindelijk zonder schade weer in Sydney aangekomen!

Ook ben ik me ervan bewust hoe lux het is om je geen zorgen te maken over waar je je mobiel kan opladen, kan douchen of naar de wc kan. Op straat leven is niet makkelijk, zelfs niet als je een huis op willen hebt. (Ik weet het, ik ben verwend en zal de echte wildernis nooit overleven). 

Ps. Mijn idee van afstand is echt veranderd. Hiervoor zou ik er nooit over na te denken om met een campervan naar Parijs te rijden met een groepje mensen. Terwijl dat toch een kleinere afstand is dan van Sydney naar Brisbane. Maar het is me goed bevallen en het lijkt me gaaf om zoiets ook te doen in Europa! Dus als iemand een keer samen een roadtrip wil doen in een weekend..... je weet me te vinden!

Groetjes, Yvonne