Het duurt even, maar dan heb je ook wat.

Hallo leuke lieve mensen,

Zo, het is weer tijd voor een blog! (sommige niet nadergenoemde mensen zouden zeggen dat het al veel eerder tijd was voor een blog, maar goed, hij is er!)
Misschien hebben de niet nadergenoemde mensen gelijk en moet ik vaker een blog schrijven, want ik heb nu al moeite om me te herinneren wat er allemaal is gebeurd! Gelukkig bestaat er zoiets als een agenda waarin ik terug kan kijken.

Een week geleden heb ik een sport gevonden die echt wat voor mij is. Nu zullen alle mensen die mij een beetje kennen wel denken: 'Wat?!? Yvonne die een sport leuk vindt? Wat is daar gebeurd! Is ze ziek?'. Ik zal het verder uitleggen. De sport waar het om gaat is cricket. Ik heb dit spel leren spelen tijdens een picknick met International House. De reden dat ik deze sport zo leuk vind is dat je niets hoeft te doen!  Als je team aan slag is staan er twee mensen in het veld en zit de rest aan de kant. Als je team in het veld staat moet je een beetje strategisch gaan staan en dan komt er nooit een bal jouw kant op. Speel dit spel met mensen die het nog nooit hebben gedaan en je kunt er gewoon bij gaan zitten. Dat is nog eens een sport voor mij!

Na deze intensieve (ehem) sportdag heb ben ik de volgende dag gaan wandelen. Ja ja, het sporten houdt maar niet op! Ik heb samen met een groep internationale studenten een wandeling gemaakt van Coogee Beach (dicht bij) naar Bondi Beach (het meest beroemde strand van sydney). Deze wandeling is ongeveer 2 kilometer maar we hebben er ruim een uur over gedaan. Het blijkt dat grote groepen mensen erg langzaam lopen, vooral als ze overal foto's van willen maken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik mijzelf hier ook schuldig aan heb gemaakt maar, de foto's heb ik dan wel weer op deze site gezet! 
Ongeveer 90% van de internationale studenten hier is Aziatisch. Wat resulteerde in een wandeling vol vragen over mijn lengte, huidskleur en taal. Ik heb wat taallessen in chinees gekregen, en zij hebben geleerd om: 'leuk je te ontmoeten' te zeggen. Dit resulteerde in hilariteit van beide kanten! 

International House is erg leuk omdat er veel dingen worden georganiseerd! Zo hebben we een kennismakingsavond gehad met rare spelletjes en daarna een room crawl. Hierbij stelden verschillende mensen hun kamer open zodat de rest kon zien hoe ze wonen. Er was een duidelijk verschil tussen de mensen die hier maar 1 semester blijven (zoals ik) en de mensen die hier hun hele studie blijven. Zij hebben hun kamers echt heel mooi gemaakt. 
Ik heb, zoals een goed huisgenootje betaamd, ook mijn kamer opengesteld voor bezichtiging. Toen mensen in mijn kamer kwamen vonden ze het ontzettend warm. Ik vond dat ook, maar goed, het was altijd ontzettend warm op mijn kamer. Hierover had ik ook wel geklaagd tegen mijn huisgenoten maar die zeiden allemaal: 'ja, dat is normaal, het is bij ons ook warm.' Ze piepten wel anders toen ze langs kwamen, het was bloedheet. Drie keer raden hoe dat kwam; de verwarming stond aan! Kun je het geloven? In een week waarin het 38 graden is geweest, stond de verwarming aan! Geen wonder dat het altijd zo verschrikkelijk warm was op mijn kamer!! Deze verwarming stond al aan toen ik voor het eerst binnen kwam, waardoor ik dacht dat de warmte bij de kamer hoorde. Bovendien zit de verwarming in het plafon waardoor ik hem nooit had gezien. (serieus, wie stopt er een verwarming in het plafon?) Ondertussen heb ik de stekker uit de verwarming gehaald en is het nu een stuk koeler op mijn kamer. Ik kan weer een beetje normaal slapen. Ben ik blij dat ik mijn kamer heb opengesteld...

Nu we het toch hebben over dingen die mis zijn gegaan.... Zondag wou ik naar Hillsong (een grote kerk hier in Sydney). Een mede student had me gezegd dat er een bus vanaf de campus zou gaan om 17:30 dus dat als ik 17:15 bij de bushalte zou staan het goed moest gaan. Ik ben daar om 17:15, blijkt dat de bus gaat om 17:00. Ze had me de verkeerde tijd doorgegeven. Maar, niet getreurd, er zou een andere bus gaan om 18:00, 10 min lopen vanaf waar ik stond. Ik heb de route opgezocht op google maps en ben begonnen met lopen. Na 50 min lopen kom ik bij de kerk uit (geen idee waar de bushalte was). Ik blij dat ik het heb gevonden, is de dienst net afgelopen :(. Het blijkt dat er ook geen bus terug gaat dus ik weer 50 min teruggelopen naar huis. Zodra ik thuis ben zet ik mijn wifi aan en wat blijkt? Er was nog een dienst om 19:00. Ik had daar gewoon kunnen blijven. 
Maar goed, volgende zondag moet het goed komen! Want alles wat mis is kunnen gaan is al gebeurd. 

Verder zijn de lessen begonnen! of nou ja, soort van. Ik volg twee vakken online. De college's komen maandag op internet en je hebt een week de tijd om ze te kijken. Hierdoor ben ik standaard op maandag en dinsdag vrij! Ik heb hier meteen misbruik van gemaakt door naar de dierentuin te gaan. Omdat het op een doordeweekse dag was en alle 'normale' mensen moesten werken, was het lekker rustig. In deze dierentuin liepen de kangoeroes gewoon los en kon je ze voeren en aaien. Verder waren er veel slapende koala's en een hoop vogels. Ik heb foto's van de dieren met een korte beschrijving bijgevoegd.

Nou, volgens mij was het dit wel zo'n beetje. Over 3 uur moet ik naar mijn eerste echte college, ik ben benieuwd hoe dat zal gaan!
Bedankt voor alle lieve reacties en berichtjes! Dat doet me goed. :)

Groetjes en tot de volgende blog!
Yvonne

ps. wisten jullie dat het normaal is dat een cricket wedstrijd 5 dagen duurt? Wat een sport.