Surfkamp, de opera, zootopia en Guus Meeuwis

Hallo lieve mensen,

De laatste blog is alweer een tijdje geleden, en ondertussen is er dan ook al weer een hoop gebeurd! De activiteiten zijn heel divers, maar allemaal op hun eigen manier leuk ;) 
Laten we beginnen bij het begin, en dat is surfkamp.

Tijdens de introductie week werd er een presentatie gegeven door een lange, magere, blonde jongen, je weet wel, een typische surf dude. Hij vertelde enthousiast over surfen en ik dacht, waarom ook niet? Ik ben in Australië, er is een mogelijkheid, ik moet het toch tenminste hebben geprobeerd. Dus ik geef me vol enthousiasme op en vrijdag was het dan zo ver! 

Zoals goed Australisch gebruik gingen we 2,5 uur later dan gepland weg. We kamen met 100 jonge mensen 's avonds in het donker aan, verdeelden vol chaos de kamers en gingen nog even naar het strand. Omdat het strand ver weg van welke stad dan ook is konden we de sterren prachtig zien! Zelfs het melkwegstelsel was super goed zichtbaar. Helaas is de camera van mijn mobiel niet zo goed als mijn ogen. Dus heb ik er geen foto van kunnen maken.
De volgende ochtend kreeg ik mijn eerste echte surfles! We werden verdeeld in groepen van 10 tot 15 man, en kozen de meest fantastische groepsnaam ooit: the sexy beluga whales. Onze surfles begon met uitleg over wat surfen is en een demonstratie van de technieken die je gebruikt om op te staan. Vervolgens gingen we met zijn allen in het zand oefenen, wat er vast belachelijk uit heeft gezien. En hoewel het voor mij voelde alsof ik nog al niet was uitgeoefend, moesten we daarna gelijk het water in!
De techniek die je gebruik om op te staan is als volgt: je ligt op je surfplank met je hoofd naar het strand en je peddelt totdat je voelt dat de golf je naar voren drukt, dan peddel je nog drie keer, handen tegen je tepels, druk jezelf op, kippenpoot, schop je ex in zijn gezicht en ga staan! Snap je hier niets van? Mooi, ik ook niet. De eerste surfles bestond vooral uit vallen en mijzelf afvragen hoe mensen dit toch ooit doen.
Na 2 uur was de les voorbij en sleepten we onszelf terug naar ons basiskamp. Hier zaten we als een stel oude mensen te wachten op de lunch, niemand had meer kracht en we vielen bijna aan tafel in slaap. Na de lunch gingen we door naar onze 2e surfles. We begonnen met wat herhaling van die ochtend, plus uitleg over wind en golven en hoe je kan versnellen en vertragen op je surfbord. Dit was voor mij totaal niet interessant, ik wou eerst maar eens gaan staan! Helaas was eb. Dit betekende dat als er geen golf was, het water tot je heup kwam, maar dat als er wel een golf was, dan kwam die tot boven je hoofd. Om niet 2 meter achteruit op je gat te belanden en het risico te lopen een surfplank tegen je hooft te krijgen, moest je de surfplank boven je hoofd tillen, en zo hoog mogelijk springen, met een goede timing uiteraard. Dit is nogal eng als je net leert surfen, sterker nog, het is ook eng zonder dat je leert surfen. Spring je fout, of schat je de golf verkeerd in? Dan wordt je gewoon omver gegooid, alsof het niets is. 
Deze golven rolden ook minder lang het strand op waardoor je minder tijd had om te gaan staan op je board. Zodra je klaar was met de kippenpoot zat je vast in het zand. Al met al zorgden deze omstandigheden ervoor dat het bij veel mensen (mijzelf meegerekend) niet veel beter ging dan bij de eerste les. 
Een belangrijk onderdeel van de surfcultuur is alcohol. Of althans, dat ik wat ik er altijd bij denk. In het geval van surfkamp heb ik gelijk, dat werd bewezen toen 'avonds iedereen naar de bar ging. 
De volgende ochtend moesten we vroeg op, kregen we nog een laatste surfles waarbij ik (jawel!) toch voor 10 seconden rechtop een surfplank heb gestaan (met een beeetje hulp van de instructeur). Daarna heb ik dit helaas niet meer mogen meemaken. 
Ik snap nu wel waarom alle surfers zo dun en gespierd zijn. Man wat is dat hard werken. Ik had werkelijk overal spierpijn (en een gescheurde teennagel, en een heleboel blauwe plekken die ondertussen paars en geel zijn). 
De conclusie van surfkamp is het volgende: Ik ben niet gemaakt om te surfen, het was leuk om te proberen, maar nooit meer weer!

Twee dagen later ging in naar de opera in Sydney Opera House. Kan de tegenstelling nog groter zijn? Hier heb ik La Boheme gezien in een prachtige uitvoering. Het was spectaculair om in thé Opera House te zijn. En wat heb ik een bewondering voor het orkest en de zangers! De zangers deden alles uit het hoofd en acteerden er ook nog eens bij. En wat een stemmen! Iedereen die zingt weet hoe moeilijk het is een zaal te vullen met je stem. En zij deden dat moeiteloos. De zaal is zo groot, mensen zitten zo ver weg, en je kunt ze glashelder horen zingen. Daarnaast was de communicatie tussen de zangers en het orkest super goed. Ze voelden elkaar moeiteloos aan en het stond als een huis onder elkaar. Ik weet helemaal niet zoveel van klassieke muziek en ik ben geen grote fan van de opera op de radio, maar zo live.... fantastisch! 
In mijn ervaring (en ja ik heb ervaring met live opera's. Met dank aan mijn ouders) is een live opera altijd beter dan een uitvoering op de radio. Maar het is toch wel extra speciaal om een opera in het meest beroemde theater gebouw van de wereld te zien! Iedereen die ooit in Sydney komt, leg wat geld aan de kant en ga naar de opera. Het is het zeker waard!

Verder heb ik de beste bioscoop ooit gevonden. Ik ben samen met een meisje dat dierengeneeskunde studeert naar de film Zootoptia geweest (hoe toepasselijk). Het is echt een aanrader, super grappig met een goed verhaal! Maar het meest bijzonder waren de bioscoop stoelen. Dit waren grote leren fauteuils die je elektronisch kon veranderen in een bed! Eén druk op de knop en je benen gingen omhoog en je hoofd naar achteren. Ik heb nog nooit zo comfortabel een film gekeken. Ik had zoveel lol dat ik er een kort filmpje van heb gemaakt ;). Staat ook op deze site.

En dan hebben we nog Guus Meeuwis. Hoe past hij in dit verhaal? Nou, binnen International House werd er een karaoke avond gehouden voor het goede doel. Het koste 4 dollar om naar binnen te mogen, en alle opbrengst gaat naar een goed doel (geen idee welk goed doel, kan ook zijn dat ze tegen me hebben gelogen). Tijdens deze karaoke avond hebben we heerlijk meegeblerd met alle bekende nummers en konden mensen liedjes van hun eigen land opgeven. Zo patriottisch als ik ben moest ik natuurlijk ook een Nederlands lied ten gehore brengen. Om het meezingen makkelijker te maken heb ik gekozen voor 'per spoor' van Guus Meeuwis. Het halve lied bestaat uit het zingen van 'kedeng kedeng, oehoe', wat mensen dan ook enthousiast deden, zie het fimpje ergens op deze site. 
Het gevolg hiervan is dat ik nu aan het ontbijt wordt begroet met een enthousiast 'oehoe!' en raar wordt aangekeken door iedereen die er niet bij was. En dat ik waarschijnlijk Nederlandse muziek voorgoed heb verpest voor een aantal mensen. Maar hey, het was een leuke avond. En daar gaat het om!

Bedankt voor het lezen van deze blog!
Tot de volgende keer!
Groetjes, Yvonne

ps. Deze blog is nu officieel onderdeel van mijn Studie Ontwijkend Gedrag (SOG).